Ένα post για τον Απρίλιο... (ή αλλιώς Μόνοι Γεννιόμαστε, Μόνοι Πεθαίνουμε...)

Για άλλη μια φορά αποφασίζω να γράψω...  Είναι μια ασχολία που παντα μου άρεσε αλλά τα τελευταία χρόνια την παραμέλησα. Φίλε μου country1, σου μίλησα χθες για την ανθρώπινη μοναξιά...  (βέβαια οι άνθρωποι, όταν είναι ευτυχισμένοι, δεν τα πολυκαταλαβαινουν αυτά τα θέματα...) Τέλος πάντων, η μοναξιά είναι μια φυσιολογική και ανθρώπινη κατάσταση. Μέσα στη μοναξιά βλέπεις τον εαυτό σου γυμνό και όπως πραγματικά είναι. Φυσικά για πολλούς ακούγεται- και είναι όντως- τρομακτικό. Στην αρχή τουλάχιστον. Ωστόσο, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Αφού επιβιώσεις από το πρώτο σοκ, το στοίχημα είναι να μη λυγίσεις, αλλά να παλέψεις για το καλύτερο. Χρειάζεται δύναμη, γιατί στέκεσαι σ' ένα γκρεμό και κινδυνεύεις να πέσεις. Αλλα το ποιος θέλεις να είσαι, αν θέλεις να βλέπεις τη ζωή ως θύμα ή ως μαχητής καθορίζει την έκβαση της δοκιμασίας. Η αλήθεια είναι ότι η μοναξιά είναι μια δοκιμασία ατομική. Μόνο εσύ μπορείς να διαλέξεις τη ζωή. Κανείς δε μπορεί να σε βοηθήσει αν δεν το θέλεις εσύ. Αρκεί όμως να υπάρχει έστω και ένας σπόρος, έστω και ένα ίχνος θέλησης για αγάπη και ζωή. Αν υπάρχει, τότε η αλήθεια είναι πως, σε αυτή την περίπτωση, η βοήθεια και η υποστήριξη των φίλων μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια.  Η δύναμη όμως να επιβιώσεις και να συνεχίσεις στον αγώνα της ζωής είναι δική σου!Μην την αφήνεις, μην την παραδίδεις και-κυρίως-μην αφήνεις τη ζωή να ξεφύγει από τα χέρια σου!

ΥΓ. Κι αν η Ζωή τα 'χει μ' άλλον, δεν τρέχει και κάτι. Προχώρα στην επόμενη! (Παίζει να είναι καλύτερη!)

Πρωινό ξύπνημα!

O country1 μια χαρά περνάει εκεί που είναι... Εμείς να δούμε τι κάνουμε... Όταν ήμουν στην Κύπρο και μου έλεγαν να κάτσω εκεί, δεν φανταζόμουν την τροπή που θα έπαιρναν τα πράγματα μετά από κάποιους μήνες...   Τέσπα, αγαπητέ country1 πρέπει να σου γράψω τα νέα μου...   Τρέχω συνεχώς... Τα πρωινά μου είναι γεμάτα, αλλά κι όταν γυρίζω από τη δουλειά, πάλι με περιμένει κάτι...  Δεν πρόλαβα να στο πω: προσεχώς θα πάμε στο Πρώτο Πάτωμα. Δεν ξέρω αν πρέπει να ανυπομονώ ή όχι...  Και-σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα- είναι και οι αιώνιες ερωτήσεις που θέτω προς τον εαυτό μου που δε με αφήνουν να ησυχάσω...  Τέσπα, τα υπόλοιπα από skype όποτε βολέψει. Συνεχίζω να γράφω για να μην εγκαταλείψω το blog που έχει για 'μενα  το πιο νόστιμο όνομα!!Τα λέμε!

O country1 έφυγε!

Ναι!Όλοι περιμέναμε πως και πως την αποχώρηση του country1!!Έφυγε χθες λοιπόν και για τους επόμενους μήνες τον ξεφορτωθήκαμε!Θα ήθελα πολύ να σχολιάσω το τι ακριβώς έγινε στο αεροδρόμιο, αλλά δεν έχω χρόνο!Όλα καλά εν τέλει και αυτό έχει σημασία!