# 4 / Μεταπτυχιακό

Το θέμα του μεταπτυχιακού με προβληματίζει και εμένα έντονα... Το πιο βασικό από όλα είναι το οικονομικό και το έχουμε συζητήσει και αυτό διεξοδικά. Το να κάνουμε τον Σεπτέμβρη που μας έρχεται είναι πολύ δύσκολο καθώς θα έπρεπε ήδη να είχαμε βρει αυτά που μας ενδιαφέρουν και να έχουμε κάνει αιτήσεις. Το πιο σημαντικό με τις αιτήσεις για εμένα είναι ότι κάποια πανεπιστήμια προσφέρουν και δυνατότητα χρηματοδότησης όπως και κάποιες ελληνικές υποτροφίες.

Επομένως θα πρέπει να είναι κάτι πολύ καλά συντονισμένο. Επίσης, η όποια χρηματική βοήθεια πάρουμε θα είναι μόνο μέρος των εξόδων μας - των διδάκτρων μας. Δηλαδή, θα πρέπει και εμείς να έχουμε ένα "κομπόδεμα" που θα είναι σε θέση να μας υποστηρίξει. Εκτιμώ ότι το να δουλέψουμε και του χρόνου θα μας δώσει μια δυνατότητα να βάλουμε κάτι στην άκρη.

Έχεις σκεφτεί να πάμε κάπου αλλού εκτός από Αγγλία; Η αλήθεια είναι ότι και εγώ εκεί είναι που σκέφτομαι πρώτα (για πολλούς λόγους), αλλά υπάρχουν πολλά αγγλόφωνα προγράμματα και σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, σε χώρες όχι τόσο ακριβές, αλλά με την ίδια αναγνώριση πτυχίων.

Δεν έχω καταφέρει να πετύχω αυτόν τον φίλο μου που σου έλεγα ότι είναι τώρα Αγγλία για να τον ροτήσω, αλλά εκτιμώ ότι θα βρούμε σύντομα άκρη...

#3 / H Οδύσσεια μιας άδειας - the end

Πολλοί θα εκτιμούσαν ότι όλο αυτό είναι μια απλή διαδιακασία....όχι όμως...πηγαίνω στην πρωτοβάθμια (με θυμούνται για κάποιον περίεργο λόγο...) και τους δίνω το χαρτί...Περνάει ο προϊστάμενος από πίσω μου και λέει: "κύριε φίλε του country, μετά περάστε από το γραφείο μου"... γυρνάω και είχε προλάβει να φύγει! Ανατρίχιασα να σου πω την αλήθεια, σαν φωνή από το υπερπέραν!

Αφου κανονίζω τα χαρτιά πηγαίνω στο γραφείο του! Μπαίνω και μου λέει: "πολλές άδειες παίρνετε κύριε!" και εκεί, μετά από μια ενδομάδα ταλαιπωρίας, ξενυχτιού και παραλογισμού του ελληνικού δημοσίου βρίσκω τη δύναμη να κρατηθώ και να απαντήσω ήρεμα μεν, με αυξημένο τόνο φωνής και ενδείξεις εκνευρισμού δε... από την αρχή της χρονιάς έχω πάρει 3 μέρες κανονική άδεια!!! Η μία για να πάω στο ΙΚΑ να περάσω επιτροπή και οι 2 για να δώσω μεταπτυχιακό! Οι 3 της αναρρωτικής δεν προσμετρούνται σε αυτές!!!!!!!!!!!! σύνολο μπορώ να έχω 10 μέρες κανονική άδεια! Εκεί, μαζεύεται λίγο και αυτός και μου λέει ότι αν μαζευτούν πολλές άδειες μέχρι το τέλος της χρονιάς και πάθω κάτι δεν θα έχω τη δυνατότητα να κάνω χρήση των αδειών.

Του απαντάω ότι είναι αναγκαστικές άδειες και ότι δεν τις παίρνω για να πάω εκδρομές ή να κάνω οτιδήποτε μη αναγκαίο. Τον ρωτάω αν τελειώσαμε και σηκώθηκα και έφυγα... Εντάξει, μπορώ να καταλάβω ότι ο ρόλος του είναι να μας συγκρατεί και να μας λέει κάποια πράγματα, αλλά ρε φίλε δεν μπορείς να μου μιλάς λες και είμαι κάποιος χωρίς αξία επειδή είμαι αναπληρωτής...ούτε μπροστά σε άλλους όπως το έχεις κάνει πολλές φορές και όχι μόνο σε εμένα...

Μετά σηκώθηκα και πήγα για καφέ και γνώρισα τον μαθητή μιας συναδέλφισσας που ήταν ό,τι πιο σημαντικό έχω ζήσει τον τελευταίο καιρό...

# 2 / ΤικνοΠέμπτη ΙκαΠαρασκευή

Την Τσικνοπέμπτη και ενώ όλοι οι συνάδελφοι στο σχολείο θα έκαναν κάτι σαν γιορτή λόγω της ημέρας, εγώ έπρεπε να πάω στο ειδικό σχολείο που είχε ένα σεμινάριο, το οποίο προφανώς και κράτησε μέχρι το μεσημέρι...

Για το βράδυ είχαμε κανονίσει να πάμε με την Ε. και τον Γ. (ζευγάρι) σε μια ταβέρνα και μαζί μας ήρθαν και τρεις άλλες κοπέλες άλλης ειδικότητας. πήγαμε στην ταβέρνα όπου η Ε. με έβαψε στο πρόσωπο! είχα ντυθεί κλόουν, φαντάζομαι θα είδες φωτό στο φέισμπουκ, ή θα δεις τέλος πάντων... Το θέμα είναι ότι την ταβέρνα την έχει ένα παλικάρι από το χωριό στο οποίο δουλεύω και στην ταβέρνα ήταν και κάποιες παρέες από το χωριό...χωρίς να είναι αλήθεια, έδωσα την εντύπωση του μεθυσμένου και φεύγοντας με ρώτησε ένας: "Δάσκαλε, σε ποιο σχολείο είσαι;" αφού του απαντάω το όνομα του χωριού του, μου λέει: "Να προσέχεις"...κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και σηκώθηκα να φύγω.

Στη συνέχεια, το ζεύγος μας άφησε, αλλά οι υπόλοιποι συνεχίσαμε. Πήγαμε σε ένα ελληνιναδικοσκυλαδικοπαρακμιακό μαγαζί...μόνο μια μπίρα ήπιαμε, αλλά το θέμα είναι ότι χορεύαμε μόνο εμείς!!! μας έβλεπε από έξω ο κόσμος, έμπαινε μέσα, συνειδητοποιούσε ότι είμαστε μόνο εμείς που χορεύουμε και σηκωνόταν και έφευγε!!! Κάποια στιγμή φύγαμε από εκεί για να πάμε σε ένα άλλο μαγαζί...στο δρόμο βρίσκω τις φοιτητριούλες... μαζί με έναν γνωστό μου από την πόλη καταγωγής μου...φοιτητής και αυτός. Με αυτά και μ'εκείνα μου λένε ότι πάνε στο κλαμπ της πόλης και τους λέω ότι θα τους ακολουθήσω μετά. Έτσι και έγινε...κατά τις 4, αφού καληνύχτισα τις κοπέλες πάω στο κλαμπ με τους φοιτητές... να μην τα πολυλογώ...στις 6 γυρνάω σπίτι και κάπου εδώ θα πρέπει να θυμίσω ότι στις 9 έπρεπε να είμαι στο ΙΚΑ να περάσω επιτροπή για την άδειά μου... με μιάμιση ώρα ύπνο πηγαίνω στο ΙΚΑ.

Περιμένω υπομονετικά τη σειρά μου...ώσπου με ρωτάει η κυριούλα του γραφείου:"παλικάρι εσύ γιατί είσαι εδώ;"  μπλα μπλα μπλα στο βιβλιάριό μου δεν μπορεί να γραφεί η άδεια γιατί είναι οικογενειακό και έπρεπε να πάω στα γραφεία του ΙΚΑ για να πάρω ένα αποδεικτικό, ένα κάτι που να δείχνει ότι είμαι ασφαλισμένος... παίρνω ταξί πηγαίνω στα γραφεία, γυρνάω, δεν της αρέσουν τα χαρτιά που της πήγα, παίρνει τηλέφωνο, μιλάει, μιλάει, περιμένω, μιλάει, μιλάει.........

Εν τέλει με περνάει επιτροπή, μου γράφει το χαρτί και με στέλνει στην ευχή του θεού... Στο δρόμο πάλι καλά κοίταξα τα χαρτιά και μου είχε γράψει λάθος μέρες...επιστρέφω και πάλι καλά μου τις αλλάζει!!!

#1 / Η αρχή - Τρίτη - Τετάρτη

Αυτό το ιστολόγιο είναι μια εγωιστική πράξη... Ο φίλος μου ο country είναι φαντάρος κάπου μακριά και δεν μπορώ να επικοινωνώ μαζί του καθημερινά με τον τρόπο που γινόταν μέχρι τώρα...επομένως, όση ώρα θα μιλάμε θα πρέπει να μου λέει εκείνος πως περνάει καθώς και κοστίζει, αλλά και ο χρόνος είναι περιορισμένος... Όταν με το καλό επιστρέψει όμως δεν μπορώ να του λέω πράγματα και εκείνος να μη γνωρίζει και να με κοιτάει σαν χάνος!!! Με το που γυρίσει, το ιστολόγιο θα περάσει στα χέρια του... Λοιπόν, ξεκινάω με την πρώτη μέρα που είναι η Τρίτη που μας πέρασε.

Το βράδυ της Δευτέρας δεν πρόλαβα να γυρίσω γρήγορα σπίτι για να μιλήσουμε στο τηλέφωνο και δυστυχώς έφυγες την Τρίτη το πρωί. Ευτυχώς όμως μιλήσαμε το βράδυ. Λοιπόν που λες φίλε μου, την Τρίτη ξεκίνησε ο γολγοθάς μου με το ΙΚΑ!!! Αμέσως μετά το σχολείο πηγαίνω στην πρωτοβάθμια για να δώσω το χαρτί από το νοσοκομείο και να δικαιολογήσω την αναρρωτική άδεια της προηγούμενης εβδομάδας. Από εκεί μου λένε ότι επειδή είμαι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ θα πρέπει να πάω εκεί και να μου θεωρήσουν την άδεια. Πηγαίνω στο ΙΚΑ και έχω ξεχάσει το βιβλιάριό μου (κάτι που εν τέλει δεν θα χρειαστώ...το γιατί θα το μάθεις την Παρασκευή), οπότε γυρνάω στο σπίτι και ξαναπάω στο ΙΚΑ.

Κλείνω ραντεβού για την ίδια μέρα με τον παθολόγο που θα μου θεωρούσε το χαρτί από το νοσοκομείο. Πάω στον όροφο του παθολόγου και περιμένω απ' έξω - μαζί με άλλα 7 άτομα!!! Ρωτάω αν είναι όλοι για τον παθολόγο και μου λένε ναι, αλλά επίσης ότι ο παθολόγος λείπει εδώ και μια ώρα!!! Περιμένω και μετά από λίγο έρχεται ο γιατρός. Με συνοπτικές διαδικασίες εκείνος τους περνάει όλους, έρχεται η σειρά μου και του λέω τι έπαθα και λοιπά και λοιπά... Μου απαντάει ότι άργησα να πάω το χαρτί!!! "τι εννοείτε;" του απαντάω με μεγάλη απορία! "Έπρεπε να το φέρεις την προηγούμενη εβδομάδα, το αργότερο μέχρι την Παρασκευή!"

Εκεί κάπου παθαίνω σοκ και νιώθω ηλίθιος που θα πρέπει να πω στον γιατρό ότι από το κρεβάτι μου δεν θα μπορούσα να πάω στο ΙΚΑ το χαρτί του γιατρού του νοσοκομείου!!! Το κάνω όμως για να νιώσω πιο χαζός με τις απαντήσεις του....Με αυτά και με εκείνα με στέλνει να περάσω επιτροπή στον τρίτο...όπου δεν υπήρχε κανένας παρά μόνο μια γυναίκα η οποία τρόμαξε από εμένα! Της λέω την ιστορία για μια ακόμα φορά και το μόνο που μου λέει είναι να πάω την Τετάρτη να περάσω επιτροπή γιατί έλειπαν όλοι οι γιατροί...

Τέλος πάντων...εφόσον είχε πάει απόγευμα πηγαίνω σπίτι και πάω για ύπνο...κοιμάμαι πολλές ώρες...λες και θέλω κάτι να ξεχάσω...τες πα...

Ξυπνάω την Τετάρτη το πρωί και πηγαίνω στο ΙΚΑ και να μάθω από μια υπάλληλο ότι επιτροπές περνάνε μόνο Τρίτη και Τετάρτη.... Τρέχω να προλάβω να πάω στο σχολείο και να αναιρέσω όσα είχα πει το προηγούμενο βράδυ και στους γονείς και στους συναδέλφους!!! Ωστόσο, νομίζω ότι έκανε πολύ καλή εντύπωση στους γονείς ότι τους πήρα τηλέφωνο να τους ενημερώσω και για το ότι θα λείπω, αλλά και το επόμενο πρωί που τους είπα να φέρουν το παιδί στο σχολείο για  να κάνουμε μάθημα. Δηλαδή, ελπίζω να κατάλαβαν ότι δεν λουφάρω, αλλά προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου!

To επόμενο ποστ θα έχει τα γεγονότα της ΤσικνοΠέμπτης, αλλά και εξελίξεις με το καιρικό φαινόμενο που ταλαιπωρεί τη περιοχή μας τους τελευταίους μήνες. Επίσης, δεν ξέρω αν θα είναι στο επόμενο ή σε επόμενο ποστ, αλλά θα ήθελα να αναλύσω και τα γεγονότα που έγιναν την τελευταία μέρα σου στο μέρος μας.