Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

#3 / H Οδύσσεια μιας άδειας - the end

Πολλοί θα εκτιμούσαν ότι όλο αυτό είναι μια απλή διαδιακασία....όχι όμως...πηγαίνω στην πρωτοβάθμια (με θυμούνται για κάποιον περίεργο λόγο...) και τους δίνω το χαρτί...Περνάει ο προϊστάμενος από πίσω μου και λέει: "κύριε φίλε του country, μετά περάστε από το γραφείο μου"... γυρνάω και είχε προλάβει να φύγει! Ανατρίχιασα να σου πω την αλήθεια, σαν φωνή από το υπερπέραν!

Αφου κανονίζω τα χαρτιά πηγαίνω στο γραφείο του! Μπαίνω και μου λέει: "πολλές άδειες παίρνετε κύριε!" και εκεί, μετά από μια ενδομάδα ταλαιπωρίας, ξενυχτιού και παραλογισμού του ελληνικού δημοσίου βρίσκω τη δύναμη να κρατηθώ και να απαντήσω ήρεμα μεν, με αυξημένο τόνο φωνής και ενδείξεις εκνευρισμού δε... από την αρχή της χρονιάς έχω πάρει 3 μέρες κανονική άδεια!!! Η μία για να πάω στο ΙΚΑ να περάσω επιτροπή και οι 2 για να δώσω μεταπτυχιακό! Οι 3 της αναρρωτικής δεν προσμετρούνται σε αυτές!!!!!!!!!!!! σύνολο μπορώ να έχω 10 μέρες κανονική άδεια! Εκεί, μαζεύεται λίγο και αυτός και μου λέει ότι αν μαζευτούν πολλές άδειες μέχρι το τέλος της χρονιάς και πάθω κάτι δεν θα έχω τη δυνατότητα να κάνω χρήση των αδειών.

Του απαντάω ότι είναι αναγκαστικές άδειες και ότι δεν τις παίρνω για να πάω εκδρομές ή να κάνω οτιδήποτε μη αναγκαίο. Τον ρωτάω αν τελειώσαμε και σηκώθηκα και έφυγα... Εντάξει, μπορώ να καταλάβω ότι ο ρόλος του είναι να μας συγκρατεί και να μας λέει κάποια πράγματα, αλλά ρε φίλε δεν μπορείς να μου μιλάς λες και είμαι κάποιος χωρίς αξία επειδή είμαι αναπληρωτής...ούτε μπροστά σε άλλους όπως το έχεις κάνει πολλές φορές και όχι μόνο σε εμένα...

Μετά σηκώθηκα και πήγα για καφέ και γνώρισα τον μαθητή μιας συναδέλφισσας που ήταν ό,τι πιο σημαντικό έχω ζήσει τον τελευταίο καιρό...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου