Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Ένα post για τον Απρίλιο... (ή αλλιώς Μόνοι Γεννιόμαστε, Μόνοι Πεθαίνουμε...)

Για άλλη μια φορά αποφασίζω να γράψω...  Είναι μια ασχολία που παντα μου άρεσε αλλά τα τελευταία χρόνια την παραμέλησα. Φίλε μου country1, σου μίλησα χθες για την ανθρώπινη μοναξιά...  (βέβαια οι άνθρωποι, όταν είναι ευτυχισμένοι, δεν τα πολυκαταλαβαινουν αυτά τα θέματα...) Τέλος πάντων, η μοναξιά είναι μια φυσιολογική και ανθρώπινη κατάσταση. Μέσα στη μοναξιά βλέπεις τον εαυτό σου γυμνό και όπως πραγματικά είναι. Φυσικά για πολλούς ακούγεται- και είναι όντως- τρομακτικό. Στην αρχή τουλάχιστον. Ωστόσο, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Αφού επιβιώσεις από το πρώτο σοκ, το στοίχημα είναι να μη λυγίσεις, αλλά να παλέψεις για το καλύτερο. Χρειάζεται δύναμη, γιατί στέκεσαι σ' ένα γκρεμό και κινδυνεύεις να πέσεις. Αλλα το ποιος θέλεις να είσαι, αν θέλεις να βλέπεις τη ζωή ως θύμα ή ως μαχητής καθορίζει την έκβαση της δοκιμασίας. Η αλήθεια είναι ότι η μοναξιά είναι μια δοκιμασία ατομική. Μόνο εσύ μπορείς να διαλέξεις τη ζωή. Κανείς δε μπορεί να σε βοηθήσει αν δεν το θέλεις εσύ. Αρκεί όμως να υπάρχει έστω και ένας σπόρος, έστω και ένα ίχνος θέλησης για αγάπη και ζωή. Αν υπάρχει, τότε η αλήθεια είναι πως, σε αυτή την περίπτωση, η βοήθεια και η υποστήριξη των φίλων μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια.  Η δύναμη όμως να επιβιώσεις και να συνεχίσεις στον αγώνα της ζωής είναι δική σου!Μην την αφήνεις, μην την παραδίδεις και-κυρίως-μην αφήνεις τη ζωή να ξεφύγει από τα χέρια σου!

ΥΓ. Κι αν η Ζωή τα 'χει μ' άλλον, δεν τρέχει και κάτι. Προχώρα στην επόμενη! (Παίζει να είναι καλύτερη!)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου